STANOWISKO GŁÓWNEGO INSPEKTORATU PRACY

Z 2 CZERWCA 2009 R. W SPRAWIE WYNAGRODZENIA ZASĄDZONEGO NA RZECZ PRACOWNIKA W WIEKU PRZEDEMERYTALNYM, PRZYWRÓCONEGO PRZEZ SĄD DO PRACY

(GPP-381-4560-37/09/ PE/RP)

Pracownik w wieku przedemerytalnym podlega szczególnej ochronie przed rozwiązaniem stosunku pracy (art. 39 k.p.). Dlatego w razie przywrócenia go do pracy przysługuje mu na podstawie art. 57 § 2 k.p. wynagrodzenie za cały czas pozostawania bez pracy. Jest to przepis prawa materialnego, stanowiący podstawę do zasądzenia takiego wynagrodzenia.

Podkreślić jednak należy, że przywrócenie do pracy ma charakter warunkowy, przy czym spełnienie pierwszego z warunków wpływa na możliwość realizacji drugiego. Reaktywowanie bezprawnie rozwiązanego stosunku pracy zależy bowiem od uprawomocnienia się orzeczenia przywracającego do pracy oraz od zgłoszenia przez pracownika, w terminie następnych siedmiu dni gotowości niezwłocznego podjęcia pracy (art. 57 § 4 w zw. z art. 48 § 1 k.p.).

Złożenie apelacji od wyroku - nawet gdy pracownik zgłosił gotowość niezwłocznego podjęcia pracy - nie aktualizuje zatem po stronie pracodawcy obowiązku zatrudnienia pracownika.

Orzeczenie sądu pierwszej instancji przywracające do pracy pracownika szczególnie chronionego uwzględnia jedynie wysokość wynagrodzenia warunkowo należnego na datę orzekania, a więc w kwocie, która należna jest pracownikowi, gdy wyrok ten wskutek niewniesienia apelacji staje się prawomocny.

Wyrok sądu uwzględniający wynagrodzenie w niższej kwocie niż to przewiduje art. 57 k.p., nakazujący pracodawcy wypłatę wynagrodzenia za cały czas pozostawania bez pracy, nie pozbawia pracownika prawa do takiego wynagrodzenia. Różnicy między kwotą należną a wynikającą z wyroku sądu rejonowego pracownik powinien, w przypadku odmowy przez pracodawcę dobrowolnego zaspokojenia roszczenia, dochodzić w odrębnym postępowaniu sądowym. Ewentualne odsetki za opóźnienie w wypłacie wynagrodzenia należnego za czas pozostawania bez pracy należą się dopiero od daty podjęcia pracy.

Podkreślić należy, że zgodnie z art. 48 § 1 k.p. pracodawca może odmówić ponownego zatrudnienia pracownika, jeżeli w ciągu siedmiu dni od przywrócenia do pracy (prawomocnego) nie zgłosił on gotowości niezwłocznego podjęcia pracy, chyba że przekroczenie terminu nastąpiło z przyczyn niezależnych od pracownika.